Het was mei, de zon deed haar best en ik had een onbedwingbare behoefte aan buitenlucht, Franse stokbroden en het geluid van zingende vogels bij het ochtendgloren. En dus zei ik tegen mijn partner Gerhard: “We gaan kamperen.” Nou ja… glamping dan en dan wel met een grote G. Geen gedoe met haringen, scheerlijnen of een scheve luchtbedpomp. Nee, deze keer kozen we voor een stacaravan. Mét veranda. Want comfort, daar ben ik dan weer wél van.
We belandden bij Roan. Een kampeerorganisatie waar ik eerlijk gezegd niet veel van wist, behalve dat ze stacaravans verhuren en een logo hebben dat eruitziet alsof het een beetje zon meedraagt. Nou, dat bleek te kloppen.
BBQ
Al bij het boeken viel me iets op: het ging soepel. Frictie loos. Alsof Roan even knikte en zei: “Geen zorgen, we hebben je.” Toen ik een vraag had over de inventaris (ik wilde toch weten of er een BBQ was; voor mij hét element voor een kampeervakantie), werd ik binnen no time vriendelijk geholpen via de chat. Geen robots, gewoon iemand van vlees en bloed die me begreep. En ja, die BBQ stond er!
Golfkarretje
Maar het werd pas écht bijzonder toen we onderweg waren. Een appje van Edwin en Anja, de Roan-mensen ter plaatse: “Fijne reis! Laat je even weten hoe laat jullie ongeveer aankomen?” Ik bedoel: wie doet dat nou nog? Warm welkom? Check. We zouden er tussen drie en vier zijn, meldde ik braaf. Officieel mocht je pas vanaf vier uur inchecken, maar ze zouden hun best doen. En jawel hoor: om kwart over drie stonden Edwin en Anja al klaar. Mét een glimlach, een golfkarretje (ja, echt) en tips over de omgeving die klonken alsof ze de tips net speciaal voor ons bedacht hadden.
Koud
De stacaravan zelf? Spik en span. Alsof iemand net nog met een witte handschoen over het aanrecht was gegaan. Alleen… het was koud. De veranda lonkte, maar de temperatuur zei: “Ga maar lekker binnen zitten.” Helaas bleek de binnenbank meer geschikt voor een kort dutje dan voor een lange avond met lekkers en een boek. Dus vroeg ik of we konden upgraden. Dat kon niet (alles zat vol) maar wéér dat meedenken: “Gebruik gerust extra dekbedden en kussens. Maak het je comfortabel.” En dat deden we.
Ik begin bij Roan
Wat me vooral is bijgebleven? De warmte. Niet van de airco die we als verwarming gebruikten (al hielp die ook), maar van de mensen. Die oprechte aandacht. Die persoonlijke touch. Edwin en Anja die je onderweg tegenkomt en altijd even vragen of je nog iets nodig hebt. Dat maakt het verschil. Dus mocht ik ooit weer een campingvakantie boeken zonder mijn eigen tent (en die kans is aanzienlijk) dan weet ik één ding zeker: ik begin bij Roan. Niet vanwege het bed of de veranda (al zijn die fijn), maar vanwege dat gevoel van thuiskomen. En dat, lieve mensen, is precies waar klantvriendelijkheid over gaat.
